Op naar Rapallo!

Met moeite neemt Leon afscheid van ‘zijn kindjeshuis’, van de kidsclub man krijgt hij een stuiterbal. De aardige dame van de receptie heeft Leon ook betoverd, bij het afrekenen zoekt ze in alle kasten en laatjes naar een kadootje voor hem. Ze vindt niet wat ze zocht, maar wel een kleine rode portemonnee, dat is ook mooi, want die had hij nog niet! Superlief! Na de gebruikelijke boodschappen en tankbeurt, valt Leon op de autostrada in slaap, rap naar Rapallo!

We zijn er zo, in het dorpje dan, want opeens houdt de navigatie op. We zijn er volgens de TomTom, maar als we om ons heen kijken zien we toch echt alleen een doorgaande straat. Hmmmmm! Maayke stapt uit om het een paar locals te vragen, die bespreken eerst met elkaar welke camping er wordt bedoeld en dan leggen ze het in rap en langzaam Italiaans uit. Over de Pont Romane en dan rechts. Martijn slaat het tafereel vanachter het stuur gade en ziet opeens een van de mannetjes naar zijn mini pick-up lopen en wijds gebaren “volg mij”! Grijnzend stapt Maayke in de camper; follow that car, it’s Luigi! Hij rijdt ons voor naar de camping, geniaal dit en wat een vriendelijkheid! 

We krijgen een plek aangewezen die het beschrijven niet waard is. Klein, met Italiaanse tv continu op de achtergrond van een vaste bewoner en een klagende Duitser op de achtergrond maakte dit tot één van de stomste plekken tot nu toe. Bovendien lag in de zandbak kattenpoep, echt heel vies! Gelukkig was er wel een kinderhoek in de kantine en een zwembad. Na het zwemmen even lekker douchen, happie eten en broodjes bestellen voor de volgende ochtend. Bovendien zitten we gewoon lekker in Italië , dus we klagen niet!