Bui(ten)(land)

Als de eindbestemming niet op de kaart staat, plaats je een 📍 speld.

En zo kom je aan op een camping bijna op het strand, in de duinen. ‘s Morgens een plekkie geboekt, ‘s middags aankomen. Zoek een plek uit, hier is de gate-tag. Succes! Dat bleek niet mee te vallen, een plekje vinden op een camping waar geen vaste plekjes zijn. En zeker niet als de camping best groot is! En het weekend voor de deur staat. En de mening van de kleine directeur ook groot is trouwens. 

Plek 1; wow! Te gek! Geen stroom…

Plek 2; wow! Te gek! Vol op de wind (5bft)

Plek 3; jaaaa, daar ligt het springkussen! De keuze is gemaakt. 

We hebben dus de beste plek van de camping, bij de speeltuin (maar wel net ver genoeg) achter een klein duintje tegen de wind en een stroompaal voor ons zijraam 😅

‘s Middags wagen we ons over het duin even op het strand. Prachtig is het! Even verderop staan ook auto’s en campers op het strand, we zien zelfs een auto met een caravan erop rijden! Duidelijk ander zand dan bij ons 🙂

De volgende dag waait het nog een tikkie harder. Goed idee om dan ff te gaan fietsen. We fietsen een route van 31.7 km. 

We pakken een dijkje mee dwars door een meer, uitzichtpunten, heidevelden, gravelpad, stenen torentjes, broodje naast een bord, een snoeiharde regenbui van 5 seconden (Tot op ons ondergoed doorweekt! Gelukkig harde wind en zon, broek weer droog…) een zijweg de andere kant op en een in de ban zijnde Leon van het militaire oefenterrein dat hier vlakbij ligt. Als we uiteindelijk een schietbaan voorbij fietsen en echte knallen horen, vindt hij interessant! 

Eenmaal terug bij de camper gaan Leon en Martijn nog even over het duin en strand. 

Beloofd, vanavond eten we pannenkoeken!