En weer terug naar Kroatië

Leon helpt goed mee om de camper weer gereed te maken. Na het ontbijt afwassen en het vuile water met emmertjes naar een put brengen vindt hij ook leuk om te doen! Na de koffie nemen we afscheid van ons mooie stekkie en de vriendelijke campingman. 

We nemen dezelfde weg terug en zien dat er al wat meer stukjes voorzien zijn van vers asfalt. Langs de rivier de Una en een zuidelijkere bergpas gaan we richting de grens naar Kroatië. Dit keer zijn we niet in 2x met de paspoorten zwaaien klaar. We geven onze paspoorten af en de douaneman vraagt waar het kind is. Verbaasd kijken we naar achter, ehhhhh... in zijn stoeltje en hij snurkt heel hard! Daarna moet de camper open. Wat er achter de deur zit, nou, de badkamer. And what’s in the bag? Well... our dirty clothes. Gelukkig hoeven we dat niet te bewijzen 😂 Martijn moet alle kastjes open doen en hij vertelt enthousiast welke functie welk kastje heeft en wat je erin vinden kan. Alleen de hagelslag vertaalt hij niet 😏

Ook de garage moet open. Of we nog drank en sigaretten mee hebben genomen. Nou eh... We don’t smoke and we have only croatian beers in the fridge, zowaar krijgt Martijn met deze opmerking een klein glimlachje op het gezicht van de professioneel nors kijkende douaneman. Vooral als hij ze ook gewoon ziet staan natuurlijk. Al met al hebben we een tijdje hier gestaan voordat we weer door mochten rijden over deze prachtige weg.

Als we in Gospic aankomen, doen we eerst wat boodschappen voordat we de camping opdraaien. Het is een Eko camping, maar wat er zo Eko aan is, is mij niet duidelijk. Wel is het basic, een klein grasveldje, wat stroompalen en een klein sanitairgebouw. Voor 1 nachtje is dit dikke prima!